De beslissing van de DB kwam voor de SBB zeer onverwacht. Voor SBB Cargo reden om geplande activiteiten en het marktoffensief bij zowel de Duitse als Italiaanse klanten te verhogen.
Ondanks een hoog, voor het grootste deel op het conto van het binnenlands verkeer te schrijven, verlies, is het SBB C gelukt het afgelopen jaar de capaciteit te verhogen. Als voorbeeld kan genoemd worden het internationale goederenvervoer over de Noord-Zuid-as: Daar werd het aantal nettotonkilometer verhoogd van 6.15 naar 7.59 miljard, een stijging van 23,3 procent.
SBB C reed in Duitsland aan het einde van 2005 wekelijks 360 treinen (voorjaar 2006: 320) en in Italië wekelijks 260 treinen (voorjaar 2006: 210). Ongeveer een derde van de goederentreinen tussen Mannheim en Basel reed onder regie van SBB Cargo.

Door het plotseling opzeggen van de samenwerking binnen het coöperatieve verkeer vallen er voor SBB Cargo zeven treinen weg op de Gotthardlijn.
Het is voor SBB C niet mogelijk om op korte termijn alternatieven voor deze zeven treinen te vinden. Dat zal pas in de loop van het jaar te verwezenlijken zijn. Zelfs al zouden opdrachtgevers genegen zijn om over te stappen naar SBB C, dan nog zullen bestaande contracten uitgediend moeten worden.
Hierdoor ontstaat bij de depots Basel, Erstfeld en gedeeltelijk in Tessin overcapaciteit bij de machinisten.
Er wordt gestudeerd op maatregelen om hier oplossingen voor te vinden. In Basel wordt bijvoorbeeld al (tijdelijke) arbeidstijdverkorting overwogen. SBB C zal daartoe de nodige stappen ondernemen en overleg gaan voeren met de sociale partners.
Het coöperatieve verkeer is het oude samenwerkingsverband, waarbij elke spoorondernemer op haar eigen nationale net de verantwoording draagt en treinen bij de landsgrens aan de “buurman” worden overgegeven. Zo rijdt Railion binnen het coöperatieve verkeer de treinen in Nederland en geeft deze dan bijvoorbeeld in Venlo over aan de DB.
Nadeel bij dit systeem is dat de klant meerdere aanspreekpunten heeft en dat uiteindelijk niemand de eindverantwoording draagt.
Door de liberalisering op het spoor kwam er een nieuw samenwerkingsmodel, het grensoverschrijdend internationale goederenvervoer, waarbij er een zogenaamde ‘hoofdvrachtleiding’ kwam en waarbij één spooronderneming de verantwoordelijkheid draagt gedurende het gehele spoorvervoer en het vervoer daadwerkelijk ook grensoverschrijdend uitvoert.
Het grootste voordeel zal duidelijk zijn: voor de klant nog maar één aanspreekpunt. SBB C heeft ten behoeve van deze vorm van vervoer dochterondernemingen in Duitsland en Italië opgezet, waardoor zij in staat was het transport op de Noord-Zuid-as adequaat uit te voeren.

Bron: Medienmitteilung SBB Cargo, 17/03/2006